Milagroso

Oftewel wonderbaarlijk. Dat zijn veel dingen hier, zoals het verkeer. Een driebaans weg kan ook gebruikt worden als een vijfbaans, zolang het past is dat natuurlijk geen probleem. Links of rechts inhalen, maakt allemaal niet uit, de enige regel die geldt is zolang het kan, kan het! Misschien denk iedereen dat het hier mañana mañana is maar voor het verkeer geldt dit in ieder geval niet. Het is chaotisch, druk, heel lawaaiig en gestrest, voornamelijk omdat de toeter wordt gebruikt zodra het gaspedaal geen optie is. Toeteren hier is ook een taal op zich want aan hoe lang een toeter wordt ingedrukt kan je aflezen wat er bedoeld wordt.
Sowieso zijn er miljoenen redenen om te toeteren; hier wordt de toeter niet alleen gebruikt als er een gevaarlijke situatie is of als iemand niet doorrijdt bij groen, nee ook als je een kruispunt zonder stoplichten nadert is dit een reden om te toeteren (waarom voorzichtig gaan rijden als je ook kan communiceren dat je er aan komt dmv de toeter?), als je een taxichauffeur zonder klant/ een bus met plek bent (dé manier om klanten te lokken natuurlijk), omdat je in een verkeersopstopping staat (files zoals wij ze kennen hebben ze hier niet, wat op zichzelf al best knap is met dit verkeer, maar ook beter want volgens mij zouden Peruanen echt helemaal gek worden en anders ik wel van hun), omdat iemand voor je zo enorm asociaal is iemand uit te laten stappen waardoor jij niet meer kan doorrijden of natuurlijk gewoon omdat je een gringa ziet lopen ;)
Vooral taxi’s en bussen hebben de behoefte om te rijden als debielen. Want ja, hoe sneller ze ergens zijn, hoe sneller ze weer nieuw betalende mensen mee kunnen nemen. Dus haast is geboden, vooral bij bussen. Die stoppen ook amper en als ze stoppen omdat meerdere mensen moeten uitstappen roept de cobra altijd uitstappen, uitstappen, uitstappen, heel snel achter elkaar totdat iedereen uitgestapt is. Ik raak er zelf altijd een beetje gestresst van. Elke bus heeft ook een cobra, het mannetje dat de deur van de bus open en dicht doet, geld int van de passagiers en de bestemming van de bus naar buiten schreeuwt. Soms geeft hij ook nog met zijn handen aan hoeveel zitplaatsen er nog zijn, of steekt hij zijn arm uit het raam (een zoals een fietser in NL doet) om aan te geven dat ze naar rechts willen om iemand uit te laten stappen. Dit zie je trouwens wel vaker een bestuurder van een voertuig of zijn passagier doen, meestal als het echt niet lukt om zich tussen een verkeersstroom te persen. Want in Peru geldt duidelijk het rechts van de grootste en sterkste in het verkeer. En je tussen een gaatje van een millimeter proberen te persen met je Amerikaanse jeep is compleet geaccepteerd sociaal gedrag. Had je maar geen gaatje moeten laten vallen..
Oversteken is dan ook een hele uitdaging. Gelukkig had ik Mexico al als training bootcamp gehad, en was ik redelijk snel weer ingekomen. Je ziet hier regelmatig mensen rennen, niet omdat Peruanen nou zo sportief zijn, maar omdat er simpelweg geen andere manier is om de straat over te steken. Het hele gebeuren laat me denken aan Frogger, het bekende oude computerspel. Meestal gaat het inschatten wel goed, het is goed opletten want voetgangers groen betekent nog steeds gevaar op afslaand verkeer. Aangezien ook hier het gaspedaal goed wordt ingetrapt en het recht van de grootste geldt, heb je het als voetganger nu eenmaal niet makkelijk. Ik heb pas één keer een echt inschattingsfout gemaakt en stond midden op de straat toen drie auto’s over de breedte van de weg recht op mij af scheurden. Ik kneep hem wel even, maar ik kan het nog navertellen omdat de middelste auto dus stopte, terwijl voor en achter mij de auto’s rakelings langs me reden. Onder luid getoeter natuurlijk…
Andere wonderbaarlijke dingen die Tessa en ik hebben ervaren tijdens ons weekendje samen dat bestond uit een mengeling tussen shoppen, terras zitten en toeristische dingen bekijken en Peruanen in de war maken (vooral in dat laatste waren we erg goed):
- Behalve door security en politieagenten in functie zijn Tessa en ik nu ook nagevloten door onze tourguide.
- Een man flirtte op de Amerikaanse manier: door een drankje voor ons te bestellen. Vervolgens kwam hij erbij zitten, wat ook nog niet heel wonderbaarlijk is. Wel dat hij vervolgens de drankjes zelf opdrinkt.
- Het enorme opa gehalte onder de mannen die met ons flirten. No need to explain.
- Het stalkgedrag van Peruaanse mannen. Geef nooit je telefoonnummer. Dit resulteert namelijk in een bombardement aan smsjes en telefoontjes.
- Het verbod op dansen zonder jongen in de bar. Niet dat wij ons daar iets van aantrekken, je bent gringa of niet! Maar dit resulteerde er wel in dat alle jongens die naast ons met hun meisje aan het dansen waren geen aandacht meer hadden voor het betreffende meisje, en zij zo ongeveer alleen nog naar zijn achterhoofd kon kijken. Gok ook dat ze de volgende dag allemaal last van hun nek hadden!
De echte reden dat deze update milagroso heet is omdat de maand oktober staat in het teken van señor de los milagros, oftewel zoals ik hem noem: meneertje wonder. Dit wordt ook wel de paarse maand genoemd omdat alle duizenden mensen die er op af komen paarse gewaden dragen ter ere van hem. Het achterliggende verhaal is dat een afbeelding van een zwarte Jezus niet wilde verdwijnen, op geen enkel mogelijke manier, zelfs na een aardbeving was de muur met die afbeelding nog het enige dat stond. Verder wordt er een enorm kitscherige unit rondgedragen met die afbeelding en allemaal goud en zilver, die meer dan een ton weegt. De hele maand door zijn er op zondag processies, en afgelopen zondag was de grootste wat ook meteen de grootste van Latijns-Amerika is en de opening van stierenvecht seizoen. Tijdens deze feestmaand wordt er een speciale lekkernij gegeten genaamd turrón de doña Pepa (heel apart en zoet, een soort kruising tussen nougat en koek, maar wel lekker). Voor zover deze les over meneertje wonder.
Tenslotte ben ik afgelopen dinsdag mee geweest naar de muziekles van het koor van de fabriek. En dat was zo onwijs leuk! Heb leren trommelen op de trommels van die de slaven gebruikte (en die ook bij Peru Negro werden gebruikt), alle Peruaanse muziekinstrumenten langs zien komen en ook veel geprobeerd. Alleen bakte ik er niet zoveel van, phoe was allemaal best lastig. Zo heb ik ook les gehad in samba-ballen maar jeetje, nooit geweten dat het zo moeilijk was! En de Inca-fluit daar kreeg ik geneens geluid uit haha, waarop meteen werd geroepen: de gringa kan dat ook niet, die mist de goede genen! Ehm ja.. daar gooien we het maar op ;)
Trouwens de foto’s komen later dit keer want die moet ik nog verzamelen. Had namelijk een weekje geen camera bij me. Maar ik beloof jullie dat ik jullie de foto’s van mij trommelend niet zal onthouden.