Een kwartje in Peru

Ja, afgelopen donderdag kon ik het heugelijke feit vieren dat het tijd wordt aan de antirimpel crème te gaan. Iedereen super bedankt voor alle lieve berichtjes, was wel speciaal om door het tijdsverschil 7 uur ‘extra’ jarig te zijn. Hoewel het er eigenlijk wel iets meer dan 7 waren, want die Peruanen begrijpen gewoon wat belangrijk is. Ze hebben van mijn verjaardag namelijk maar meteen een nationale feestdag gemaakt, waardoor ik niet hoefde te werken op 8 oktober. Daarom werd mijn verjaardag door mijn collega’s al een dagje eerder gevierd. Woensdag ochtend begon het al goed, want ik zat nietsvermoedend te werken toen Maribel ineens met een kadootje naast me stond. Ze had een kaartje voor me geschreven, dat zo eerlijk, lief en oprecht was dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg... Ook had ze oorbellen kado gedaan en ’s avonds een feestje voor mij georganiseerd. Wat een topmeid! ’s Avonds werd mijn verjaardag gevierd met (natuurlijk) heel veel eten. Speciaal voor deze gelegenheid waren we naar een restaurant gegaan waar ik kon kennismaken met allerlei verschillende soorten vlees. Ze kwam met hele grote spiesen langs de tafel waar ze dan een stuk vanaf sneden. Super lekker, maar zo enorm veel, geloof dat ik wel 15 verschillende soorten langs heb zien komen. Heb wel flink mijn best gedaan om zo veel mogelijk te proeven, en dat resulteerde erin dat er dit keer niet werd geklaagd over dat ik zo weinig at, maar in weddenschappen over hoeveel ik aangekomen zou zijn als ik terug ga naar Nederland. Altijd fijn natuurlijk, zeker omdat ze geen genoegen namen met de verklaring dat ik het echt niet weet omdat ik geen weegschaal heb. Dit probleem hebben namelijk meer Peruanen, als je tegen de armoede grens leeft is een weegschaal natuurlijk een luxe artikel. Gelukkig is daar hier een oplossing voor, je kan je op straat laten wegen voor een paar eurocent. Alleen heb ik daar weinig behoefte aan, aangezien half Peru dan gezellig met je meekijkt. En als ik dan de reclames zie voor de afslankproducten hier, waar 70 kg wordt aangeduid als een enorm overgewicht maak ik me lichtelijk zorgen om de reacties. Hier wordt 50 kg als een normaal gewicht voor vrouwen gezien, en ik ben bang dat ik ze niet wijs kan maken dat ik voor elke centimeter dat ik langer ben een kilo meer mag wegen ;) Om het feest compleet te maken werd aan het einde nog voor me gezongen en mocht ik een kaarsje uitblazen. En vlak voordat het feest was afgelopen kwam Eliana ook nog met een kadootje aanzetten! Want jammer genoeg was het weer typisch Peru en ging het karaoke feestje niet door. Stiekem was ik wel teleurgesteld maar eigenlijk vond ik dat niet terecht van mezelf, want ik weet dat je er hier nooit vanuit moet gaan dat iets gaat gebeuren. Je moet alles zien als misschien gaat het gebeuren, om inderdaad teleurstelling te voorkomen.
Op mijn verjaardag zelf genoten van een heerlijke lentedag en mezelf een dagje rijst-vrij gegeven. Weer eens wat anders! En zo fijn dat de lente nu echt is begonnen hier, lekker zonnetje met een aangename temperatuur. ’s Avonds op een internationaal studenthuis beland via Francisco die ik hier heb leren kennen. Grappig om te zien hoe weinig dit verschilt van Nederland, en zo een prima avond gehad.
Vrijdag avond ben ik samen met Tessa en Jackie naar Peru Negro geweest, een zang, dans en theater voorstelling. Even van wikipedia de achtergrond info: ‘Perú Negro is an Afro-Peruvian musical ensemble founded in 1969 to celebrate and preserve Peru's black culture and música criolla. Ronaldo Campos de la Colina founded the Lima-based group with 12 family members. The group has been appointed by the government of Peru as the "Cultural Ambassadors of Black Peru." Today, the group has over 30 members.’ Echt onwijs genoten, al vind ik dat nooit moeilijk met live muziek!
Zaterdag werd ik door Francisco gebeld met de vraag of ik zin had om ’s avonds mee te gaan naar de duurste club van Lima in Larcomar (een mall in Miraflores). Hij kon via een vriend op de gastenlijst komen en als ik wilde kon ik ook Tessa meevragen. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen natuurlijk! Uiteindelijk zijn we zelfs als VIP binnen geweest, wat een extreem handig vervelende mannen afschud mechanisme met zich mee bracht. Hadden we een kontenplakker dan liepen we gewoon de VIP ruimte in, dan werden ze vanzelf door de bewakers tegen gehouden :D Eindelijk dus een hele nacht kunnen dansen met een vriendin en me heerlijk kunnen uitleven. En dit bleek ook nog eens de plek te zijn waar alle knappe Peruanen zich verstoppen ;) Verdere verhalen zijn niet geschikt voor publicatie op internet, maar wie weet vertel ik ze nog eens onder het genot van een goede borrel in Nederland. Hoewel: What happens in Peru stays in Peru!
Al met al heb ik dus ongeveer een halve week gefeest rond mijn verjaardag en een top tijd gehad. Volgend weekend komt Tessa weer een nachtje hier logeren en staat Barranco (uitgaansdistrict) op het programma. Heb er nu al zin in!