Gringo trail in sneltreinvaart

Afritsbroek, fleecevest en bergschoenen aan en we waren klaar om te gaan. Precies een week geleden vertrokken we met de bus naar Pisco, om van daaruit Isla Ballestas te bezoeken. Dit is een eiland waar zeeleeuwen, pinguins en heel veel vogels te vinden zijn. De vogelpoep wordt gebruikt als mest en door de hoeveelheid vogels is de kans dat je geraakt wordt ook aanzienlijk. Gelukkig hebben de Peruanen daarvoor een verhaaltje bedacht: het zou geluk brengen. Toch prees ik mij gelukkiger dat het meisje dat zich over mij heen boog om naar de stoel voor mij te klimmen vol in haar gezicht werd geraakt en niet ik ;)
Na dit avontuur zijn we door gegaan naar Paracas, een woestijn natuurgebied aan zee. Hier een tour doorheen gehad en wow, je kan je er weer helemaal over verbazen hoe mooi en afwisselend woestijn kan zijn. Onze tourguide heeft ons vanaf hier voor een leuk prijsje naar Huacachina gebracht, een oase midden in de woestijn. Stel je een meer voor met palmbomen eromheen en daarachter alleen maar zandduinen en woestijn. Heel apart gezicht en hier hebben we dan ook de nacht doorgebracht. De volgende dag heb ik samen met mn zus het meer per waterfiets verkend, en dat was dus ook voor het eerst sinds 3 maanden dat ik weer kon fietsen. Hoe fijn!
Hierna was het tijd voor tours over twee bodega´s, waar ze wijn en de nationale drank Pisco maken. Natuurlijk mochten we hier ook even proeven wat het een erg gezellige aangelegenheid maakte :)
Aangezien we weinig tijd hadden hebben we de nachtbus naar Arequipa genomen en daar de dag erop rustig bijgekomen en een klooster bezocht. Want de dag erop was het weer op tijd op en op naar de Colca Canyon. Hierbij gingen we flink de hoogte in, dus aan de coca snoepjes en coca blaadjes kauwen geblazen! Dit schijnt te helpen tegen hoogteziekte en de meeste mensen zijn met dit product beter bekend als cocaine. Maar wees gerust, we komen niet verslaafd terug want je moet wel heel wat blaadjes nemen wil je hetzelfde effect krijgen. Onderweg veel lama´s, alpaca´s en vicuñas gezien. Op het hoogste punt even gestopt (4800 m) om foto´s te maken en het toilet te bezoeken. Dit laaste bleek alleen geen goed plan, want dit was slechts een houten hutje met een gat in de grond. Hier merkte ik de hoogte ook echt wel, ik had het gevoel dat mn benen van elastiek waren en alsof ik aangeschoten was ofzo.
Na deze zware tocht mochten we onszelf natuurlijk wel even verwennen, en we hadden dan ook een 4 sterren hotel geboekt in de canyon net buiten het plaatsje Chivay. Lang leve het laag seizoen! Hier de ober uit het restaurant weggeplukt en een wandeling gaan maken samen met mijn vader en Lonneke van 1,5 uur. Hij kwam uit een dorpje in de canyon en wist dan ook heel veel te vertellen over de planten en hoe deze gebruikt werden door de lokale bevolking. Die gebruiken namelijk geen dokter maar doen het nog op de ouderwetse manier. Natuurlijk waren mijn zus en vader hier helemaal happy mee, die waren helemaal uber enthousiast. Ik kreeg dan ook een paar keer op mn kop dat ik fotos maakte van verkeerde planten want; neeehee, die hebben we in Nederland ook! Voor een uitgerbreid verslag van welke planten en werking ze hadden kunnen de contactgegevens van mijn zus dan ook opgevraagd worden.
Na de terugkomst hebben we de werking van de planten nog even getest op mijn moeder want die had behoorlijk last van de darmen. En zo waar, het hielp echt!
Helaas bleek hierna dat we toch wat enthousiast de hoogte in waren gegaan. Tijdens het lopen was ik wel kortademig maar verder nergens last van, maar toen ik eenmaal weer zat stortte ik helemaal in. Mijn longen leken in brand te staan, hoofdpijn, misselijk, kortom, hoogteziekte! Lekker in bed gaan liggen en na het eten samen met Lon mezelf de warmwater bron ingesleept. Ja, die hadden we prive bij het hotel! En dit werkte erg goed, hierna was ik eindelijk van de kwaaltjes af en weer warm. Het was ook echt een super mooi gezicht, midden in de canyon in 38,5 graad liggen terwijl de omgevingstemperatuur 8 graden was. Jullie kunnen je vast wel voorstellen dat het erg romantisch was geweest, ware het niet dat het mijn zus was die nast me zat.
De volgende ochtend werden we om 6 uur opgehaald om naar de cruz del condor te gaan, waar deze immense beesten overvliegen. In eerste instantie leken we niet veel geluk te hebben, maar op het moment dat we weg wilden gaan kwam er nog een showmannetje overvliegen die we daardoor alsnog uitgebreidt konden bestuderen en fotograveren.
Geen tijd voor lange bezoeken: hierna was het alweer tijd voor het letterlijke volgende hoogtepunt namelijk het titicaca meer. Hier een dagtour gemaakt naar twee eilanden, Uros, waar het eiland zelf en alles erop van riet is gemaakt, en Taquile, dat wel een echt eiland is. Hier leuk geintegreerd met de lokale bevolking, mijn zus en moeder hebben zelfs nog even de Hollandse moves op de dansvloer mogen laten zien tijdens de huwelijksdans. Uros was klein en met 3 stappen was je het eiland over, Taquile was echter een ander verhaal. Op ongeveer 3800 meter hoogte moesten we nog een flinke klim maken van 200 meter. Klinkt weinig, maar echt wel pittig op die hoogte! Ik was dan ook heel trots op mijn vader en moeder die het toch ook maar even gedaan hebben op hun leeftijd. Om terug te komen op de boot moesten we weer 500 treden naar beneden, en hier heb ik mijn goede daad van dit jaar gedaan door een Franse dame een stuk naar beneden te helpen.
De volgende stad op het programma was Cusco, waar ik nu dus ben. Morgen gaan we beginnen aan een jungle tocht van 3 dagen. Inmiddels dus al veel gezien en gedaan, en de diversiteit van het land blijft verbazen. Onwijs mooi en ongelofelijk. Helaas geen foto´s op dit moment want ik heb de receptie computer in het hotel in gijzeling genomen. Als uitsmijter nog even de grap van gister: mijn zus die denkt dat ze ook wel een beetje Spaans kan. Ze was het etiket van de coca snoepjes ook aan het proberen te vertalen nadat ik zei dat ik het helemaal kon lezen. Ze moest toch toegeven dat het niet helemaal ging lukken, todat ze de laatste twee woorden zag en uitriep: Ohw kijk er staat dat het ook actief is tegen diarree! Ik kwam niet meer bij, want er stond dus dat het hielp bij al je dagelijkse activiteiten. Maar goed, voor sommige mensen is diarree natuurlijk ook een dagelijkse activiteit in Peru ;)

PS Vincent groeten terug van de familie!