En zo vliegen de laatste weken voorbij

Na Villahermosa was het toch echt tijd om Yucatan in te gaan. De volgende stop was de stad Merida, nog geen strand voor mij dus. Meteen werd een ding duidelijk, Yucatan wordt gepromoot als een toeristisch paradijs en is dat dus ook. De stad was afgeladen met Nederlanders en de Mexicanen spraken zelfs een woordje Nederlands. Iets minder voor mij alleen, zodra Mexicanen Engels kunnen en je Spaans niet perfect is, weigeren ze ongeveer om nog Spaans tegen je te praten. Beetje jammer voor het oefenen van mijn Spaans dus.

Toch ben ik nog behoorlijk lang in Merida gebleven, drie dagen, omdat het een goede plek was om tripjes vanuit te ondernemen. Zo ben ik naar Uxmal, ja wederom Maya ruines, geweest en een dagje naar Celestun om de flamingos te spotten. Natuurlijk niet met voor georganiseerde tours, maar gewoon lekker zelf op de bonnefooi. Blijft de beste manier. Tijdens het flamingo spotten zat ik dan ook met een Mexicaanse familie op de boot in plaats van met de Vlaamse hostelgasten. Much better.

Na Merida wilde ik Valladolid bezoeken, en aangezien ik onderweg langs Chichen Itza zou komen kon ik deze ruines natuurlijk niet overslaan. Hoewel ik vroeg was, was het toch enorm druk. En eigenlijk vond ik het allemaal lang niet zo indrukwekkend als andere ruines, alhoewel de details om de gebouwen mooi waren en ng goed zichtbaar ondanks de tijd. Wat ook jammer was is dat je nergens op of in mocht, alles was afgezet omdat er te veel toeristen zijn {die niet luisteren} en dus de overblijfselen verder ruineren.

Over de ruines in Mexico in het algemeen: ze blijven me fasineren. Verschillende mensen hebben zoiets van heb je er nog niet gezien en als je er een hebt gezien heb je ze allemaal gezien, maar daar kan ik me absoluut niet in vinden. Het blijft indrukwekkend en magisch voor mij en daarbij maken de verschillende bouwstijlen en volkeren de ruines juist heel divers en leuk om te vergelijken. Eigenlijk vind ik het dus ook jammer dat ik lang niet alle verschillende stijlen heb gezien, al mag ik niet klagen met mijn lijst(je?).

Hierna dus Valladolid, wat een verademing was na Merida. Weer Mexico op zijn mexicaans en dat was fijn. Hoewel ik graag langer was gebleven besloot ik de volgende dag na een bezoek aan een cenote {een soort grot gevuld met water, gevormd door een metoriet inslag eeuwen gleden} mijn spullen weer te pakken en verder te gaan. De reis ging naar Isla Holbox, dat ten westen ligt van Isla Mujeres maar veel minder toeristisch zou moeten zijn. Dat minder toeristisch viel een beetje tegen, maar het dorpje had tenminste nog wel een Mexicaanse uitstraling en het eiland was geweldig. En lang niet zo massaal als Cancun, Playa del Carmen of Isla Mujeres. Dat het minder massaal was had ook een nadeel, namelijk dat er komen nog niet zo makkelijk was. Vanuit de Valladolid een bus genomen naar El Ideal, wat nog zo’n 70 km weg was van waar de boot ging. Gedropt langs de snelweg, tsja en zie dan maar. Gelukkig waren er twee Mexicaanse studenten zo vriendelijk om me te helpen. Dus een bus genomen die me halverwege zou brengen, en daar op het busstation wachten op de bus naar Chiquila waar de boot ging. Maar die bus kwam niet. En zou ook niet komen voor de komende 2 uur. Dan zou het al 6 uur zijn, en omdat ik en niet wist hoe laat de laatste boot precies ging en niet in het donker op zoek naar een hotel wilde maar een taxi genomen met Mexicanen die ook die kant op moesten. Eindelijk aangekomen bleek de boot dan ook weer niet te gaan voorlopig, maar gelukkig was er een visserboot die mij en nog een handvol andere toeristen kon brengen. Met geld kan immers alles in Mexico!

Op Isla Holbox heb ik dus lekker van mijn bounty eiland genoten, cabanas aan het strand, een keuken erbij en een hoop gezelligheid. Had leuke kamergenoten en zijn de laatste avond gezellig met zn allen uit eten geweest. Ook heb ik vanuit het eiland een whaleshark tour gedaan, en heb ik gezwommen met whalesharks. Enorm gaaf, wat een enorme beesten! Verder nog dolfijnen gezien en een enorme rog. Hierna was er nog tijd te snorkelen en de mangrove te bezoeken. Het snorkelen was ook erg gaaf, nog een haai gezien {een kleine wel te verstaan} en zo veel enorm mooie vissen. Helaas was de tour wel enorm duur en besloot ik hierna mezelf te verbieden om nog op snorkeltours te gaan.

Op Isla Holbox kregen mijn kamergenoten en ik nog een leuke verassing op een avond. We kregen Rex the Tex-Mex erbij als kamergenoot... en een slang. Hij was nogal een aparte, een soort crocodile hunter alleen dan met slangen en hij was ervan overtuigd dat hij de wereld ging redden. Van alles waarvan het gered moet worden, hongersnood, racisme, milieuproblemen, zelfs het Israel Palestina conflict, alles zou hij in een adem oplossen. En het zou allemaal beginnen bij mensen afhelpen van hun angst voor slangen. Want dat is perceptie, en hij had de psyche van de mens ontrafeld en hoefde de mensheid alleen even leren hoe hij dacht en dan zou de wereld verlost zijn van alle problemen. Aangezien we allemaal studenten waren daar en dus kritisch werd hij flink aan de tand gevoeld over hoe het dan in zijn werk zou moeten gaan. Niet dat dat ergens toe leidde, behalve I am going to rescue the world! En The worst thing that is going to happen is that I pick up some garbage and put some children into school {hij was op Isal Holbox voor een project voor schoolkinderen}. Erg hilarisch allemaal omdat de man compleet onder de drugs zat en praatte en praatte maar niks zinnigs zei. En zo eindigde de avond in een serenade voor hem. Heal the world van Michael Jacksons werd luidkeels ingezet {en nee, we waren niet dronken}.

Na drie dagen was het tijd om weer door te gaan. Dit keer naar Cozumel waar ik zo veel goede verhalen over had gehoord. Hier komen was veel makkelijker en al snel werd duidelijk waarom. Cozumel kan beter omgedoopt worden tot cruiseship island, de Mexicanen konden niet geloven dat ik niet van een cruiseship kwam en alle prijzen lagen torenhoog. Normaal ga ik bij afdingen zeker niet meer dan de helft van de vraagprijs betalen, hier was het zo erg dat ik wiegerde meer dan een derde te betalen. En dat lukte me ook natuurlijk haha.

Al met al was Cozumel niet zo geweldig als gehoopt met het eerste strand een dikke 17 km weg van de stad. Dus al snel besloten weer verder te gaan, dit keer bestemming Tulum. Hier een superhostel gevonden, een tip van mijn kamergenoot in Valladolid. Lekker dicht bij het strand, nog dichter bij de ruines en echt een goede service. Had dan ook helemaal geen zin om weer weg te gaan, en helemaal niet om Tulum te verruilen voor Mexico DF. Maar goed, ik moest toch echt de 12e daar zijn om mijn spullen terug te krijgen.

Omdat ik mijn reis terug naar DF zo lang mogelijk wilde uitstellen en ik behoorlijk in het mañana gevoel zat, had ik tot op het laatste moment niets geregeld. Totdat ik toch maar eens ging vragen bij het busstation en bleek dat ik in mijn handjes moest knijpen omdat ik het laatste ticket naar DF had bemachtigd die de komende dagen beschikbaar was. Had ik bijna vast gezeten in Yucatan :p

Helaas hield het wel in dat ik de reis in 1 keer moest doen, wat meer dan 24 uur in de bus inhield. Gelukkig lukt slapen in de bus me inmiddels wel en dat heb ik dan ook voornamelijk gedaan.

In Mexico ben ik eerst het atropologie museum gaan bekijken, waar alle voorwerpen die gevonden zijn bij de verschillende ruines staan tentoongesteld. Weer een enorm groot museum, eigenlijk zonde, maar het was leuk om de dingen van de bezochte ruines te bekijken. 's Avonds wat meer geintegreerd met mijn kamergenoten en met de Engelse meiden klikte het wel goed. De laatste dagen dan ook met hun opgetrokken. We zijn met zn allen naar de piramides van Teochitan geweest, de oudste beschaving van Mexico. Heel gaaf, de zon en de maan piramides waren echt enorm.

's Avonds sloot ook Remon zich bij ons aan, overgekomen uit Monterrey voor 2 dagen. 's Avonds een biertje gedaan, het was voor de meiden de laatste avond en voor mij eigenlijk ook. De volgende dag waren we allemaal kapot dankzij een andere kamergenoot die het normaal vond om bij het krieken van de dag met plastic zakken te gaan spelen. Dus relaxt aan gedaan, de dag begonnen bij de Starbucks en daarna wezen winkelen. 's Avonds nog met Remon naar het Mariachi plein geweest wat een beetje tegenviel, en toen was het alweer tijd om mijn spulln te gaan pakken. Want vanmorgen heel vroeg (4 uur) ging de wekker omdat de terugreis is begonnen. Inmiddels ben ik in Atlanta aangekomen en over 3,5 uur gaat mijn vliegtuig naar Amsterdam.

Hoewel ik natuurlijk uitkijk naar iedereen weer zien weet ik ook zeker dat ik Mexico zal missen. Het is een geweldig land en er zijn nog een hoop dingen te zien. Ik wil zeker een keer terug komen en vind het dan ook heel jammer dat deze gewelige tijd al weer voorbij is. Maar goed, gelukkig heb ik ook iets leuks om naar uit te kijken, jullie allemaal weer zien! Dus ik hoop jullie allemaal snel weer te zien en allemaal bedankt voor de getoonde intresse, het is gewaardeerd!

Hopenlijk allemaal tot snel,
Hasta Luego!

Ps geen fotos want mijn kabel zit in mijn ingecheckte bagage ;)